Bez wątpienia jest coś na rzeczy. To jak z kobietą ubraną i nagą - pytanie która bardziej podnieca i rozpala zmysły? Taki jest też moim zdaniem ten film. Niepozorna komedia uczuć, osadzona w libertyńskim klimacie XVIII wieku (w zasadzie tylko kilka kroków dzieli ją od dzieł "Markiza") opowiada o jakże prozaicznych rzeczach: o miłości, pożądaniu, zdradzie. Nawet złapałem się na tym, że w trakcie oglądania całkowicie przewartościowałem swoją opinię o nim. Koniec końców uważam, że jest to dzieło na tyle niezwykłe w swej genialności, że wręcz ponadczasowe.
Być może film nie zrobiłby na mnie takiego wrażenia, gdyby nie świetna obsada. Michele Piccoli to prawdziwy Valmont epoki (Colin Firth i Malkovich powinni uczyć się od niego tej roli). Tak samo Deneuve... Kobieta piękna, zmysłowa i cholernie niedostępna - jest tu właśnie taka, jaką ją sobie od zawsze wyobrażałem (poznając ją w jej kolejnych ekranowych wcieleniach). Zresztą przyznaję, że kolejny raz mnie zaskoczyła swym bardzo dobrym aktorstwem. Dopełnieniem tego duetu są uroczy i wydawałoby się naiwny Benjamin (Pierre Clementi), jak i jego wyrafinowana, iście filozoficznie nastawiona do życia ciotka (również rewelacyjna rola Michele Morgan).
Benjamin to taki zapomniany filmowy rarytas, który z pewnością zadowoli niejedne wyrafinowane gusta. Gorąco polecam i to nie tylko dla przepięknej, młodej Deneuve!