Scenerią jest Wenecja, ukazana ponuro i tajemniczo. Rozpad starych, zniszczonych pałaców, mrok i brud wąskich uliczek nad kanałami. Tajemnica wyziera zza każdego węgła, przy czym szczególnie groźne rozmiary przybiera w starym pałacu inżyniera Stolza, do którego przyjeżdża siostrzeniec. Młody człowiek z niepokojem śledzi stosunki panujące pomiędzy jego despotycznym wujem a cichą i uległą żoną wuja, z niepokojem wsłuchuje się w tajemnicze odgłosy dochodzące nocą do jego pokoju, z niepokojem spogląda na zamknięte drzwi do pomieszczeń, do których nikt z domowników nie ma wstępu. Reżyser znakomicie potęguje atmosferę grozy panującą w tym niesamowitym domu. Każdy wydaje się tutaj coś ukrywać, czegoś niedopowiadać, każdy jakby czegoś sie obawia. Patrzymy na to wszystko zadziwionymi oczami młodego przybysza, wraz z nim odkrywamy krok po kroku coraz to nowe tajemnice rodzinne inżyniera, by wreszcie stanąć twarzą w twarz z dramatyczną rzeczywistością.